Τσίχλες

Αλέκα - Αλέκο έχεις μήπως καμία Stimorol; Η Big Bubble δέν έχει γεύση πλέον.
Αλέκος - Νομίζω πως είδα τον Κωνσταντίνο (Γλύξμπουργκ) να δίνει μιά στη γυναίκα του πρίν απο λίγο.
Αλέκα - Μπά, ντέπομαι να ζητήσω απ' αυτόν.
Αλέκος - O.K. θα στείλω το παιδί. Αλέξη, έλα λίγο που σε θέλω!
(Απο την κηδεία του Αρχιεπισκόπου)

Ταινίες

Κάτι πιό ανάλαφρο γιατί έχω έμπνευση απόψε.
Είδα σχεδόν όλες τις ταινίες που είναι υποψήφιες για Oscar σε διάφορες κατηγορίες και παραθέτω τη δική μου ταπεινή άποψη.
Charlie Wilson's war. Καλή ταινία που δείχνει το βρώμικο παρασκήνιο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Τίποτε το ιδιαίτερο, εκτός απο τον P.S. Hoffman (παίζει Έλληνα παρεμπιπτόντως) ο οποίος είναι όλα τα λεφτά.
Michael Clayton. Ενδιαφέρουσα ταινία αλλά δέ τρελλάθηκα κι όλας. Πολύ καλή η T. Swinton η οποία είναι 49 ετών (όπως πληροφορήθηκα με έκπληξη). Εχει μια αύρα ερμαφροδιτισμού, η οποία είναι λίγο περίεργη, αλλά ώς ηθοποιός, άψογη.
Juno. Επιτέλους κάτι φρέσκο. Καταπληκτικοί οι ηθοποιοί που παίζουν τους γονείς της κοπέλας, ακόμη πιό καταπληκτική η κοπέλα, E. Page. Το θέμα συνηθισμένο για την αμερικανική κοινωνία αλλά σχετικά ταμπού, το χιούμορ άπαιχτο. Εξαιρετικές μουσικές επιλογές.
No country for old men. Δέ με ενθουσίασε ιδιαίτερα, ίσα- ίσα μου ψιλοχάλασε τη διάθεση. Ο J. Bardem αλλά και ο T.L. Jones αναμενόμενα καλοί.
Eastern Promises. Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Η. O V. Mortensen δίνει ρέστα και το θέμα είναι πρωτότυπο, ευρηματικό και (περιέργως) ανθρώπινο. Καλή και η N. Watts.
Elizabeth : The Golden Age. Ως συνήθως η C. Blanchet είναι ηθοποιάρα. Η ταινία απολαυστική αν και ανέμενα περισότερα, λόγω της πρώτης.
Gone baby gone. Δέν περίμενα πως ο B. Affleck θα σκηνοθετούσε τόσο καλή ταινία. Το θέμα τραγικά αληθινό αλλά με περίεργες ανατροπές. Ο C. Affleck πολύ καλός. Ισως ο Ben θα πρέπει να σκηνοθετεί και ο Casey να είναι ο ηθοποιός στην οικογένεια.
La vie en rose. Εξαιρετική, με απίστευτη μουσική και πιστευτή ατμόσφαιρα εποχής. Η M. Cotillard είναι αποκάλυψη!
Atonement. Αρκετά καλή ταινία εποχής. Το τέλος είναι το καλύτερο κομμάτι της ταινίας. Η V. Redgrave αποδεικνείει για ακόμη μια φορά πως μπορεί να κλέψεις όλη την ταινία με λίγα λεπτά εμφάνισης και ένα μονόλογο.
American Gangster. Ενδιαφέρουσα, ιδίως γιατί ο D. Washington παίζει και πάλι τον κακό. Κατα τα άλλα συνηθισμένη αμερικάνικη γκαγκστερική ταινία.
I'm not there. Με μπέρδεψε, με ζάλισε, με έκανε να πατήσω forward στο dvd. Τα μόνα θετικά: C. Blanchet (πάλι), ο γερασμένος R. Gere και η εξαιρετική μουσική.

Εχω ακόμη μερικές να δώ και θα επανέλθω στο θέμα. Ξέρω οτι κάποιες απο τις ταινίες δέν έχουν έρθει ακόμη στην Ελλάδα ή δέν υπάρχουν σε dvd. Το μόνο που θα πώ είναι: Τhank God for the internet και ο νοών νοείτω!

Μια απ' τα ίδια

Πέρασε αρκετός καιρός χωρίς να κάνω κάποιο post, με συνέπεια να μήν έχω επιτύχει να μείνω πιστός στην υπόσχεση/στοίχημα για τακτικές δημοσιεύσεις.
Αλλά τι έγινε σ' αυτό το διάστημα...
Η συνέχεια της Ζαχοπουλιάδας, το DNA του Πασχάλη, τα 5,5 εκατομμύρια του Θέμου, το "άλμα" πρός την ανεξαρτησία του Κουκοδήμου, ο Κλαδάς, ο θάνατος του Αρχιεπισκόπου και η εκλογή νέου, η εκλογή του Alexis Tsipras, το δεύτερο ημίχρονο του αγώνα Κούγιας - Βατίδου, ανατιμήσεις, απλησίαστη βενζίνη και πετρέλαιο, ασφαλιστικό, απεργίες, Κόσοβο, FYROM.
Δέν έχουμε παράπονο, τα δελτία μας γέμισαν!

Εκλογές στις ΗΠΑ

Ααααα! Παραλίγο να ξεχάσω τις προκριματικές εκλογές στις ΗΠΑ.

Σχετικά μ' αυτό : Ο αμερικάνικος λαός, ή τουλάχιστο το 30-40% του λαού που τελικά ψηφίζει, θα έχει να διαλέξει ανάμεσα σε δύο άτομα.

Απ' τη μεριά των Ρεπουμπλικανών, τον John McCain, 71 Μαίων, γερουσιαστή, που είχε χάσει το χρίσμα απ' τον George W. Bush (αν είναι δυνατόν!!) πρίν 8 χρόνια, βετεράνο του Βιετνάμ, ο οποίος αντετωπίζει ώς μόνο πρόβλημα τον εσωτερικό πόλεμο στο στρατόπεδο του κόμματός του για το αν είναι αρκετά συντηρητικός ή όχι. Υποψήφιο αντιπρόεδρο θα διαλέξει είτε ανάμεσα στο Mitt Romney, (διοργάνωσε και τους Ολυμπιακούς του Salt Lake City με τίς μίζες και τα σκάνδαλα) ζάπλουτο μορμόνο, μέχρι πρότινος εχθρικά κείμενα απέναντί του αλλά με ρεύμα ή τον υπερσυντηρητικό πρώην ευαγγελιστή ιερέα και ενίοτε κιθαρίστα Mike Huckabee.

Στους Δημοκρατικούς, ενώ όλα έδειχναν πως θα ήταν περίπατος για τη Hillary Clinton, ξαφνικά ανέτειλε το άστρο του Barrack Hussein Obama (δέν μπορώ παρά να χαμογελάσω με την ειρωνεία που γίνεται αισθητή στο μεσαίο όνομα του κυρίου). Αν και πιστεύω πως τελικά η κα. Clinton θα επικρατήσει, θα είναι ενδιαφέρον να δούμε ποιόν θα διαλέξει για υποψήφιο αντιπρόεδρό της. Θα διαλέξει τον Obama, για να εξασφαλίσει με ένα σμπάρο μπόλικα τρυγόνια, δηλαδή την ψήφο όλων των μαύρων, ισπανόφωνων, μορφωμένων και γυναικών ή την πεπατημένη με τον μετριοπαθή και συμπαθή John Edwards; Επειδή η κα. Clinton έχει συνηθίσει να μας εκπλήσσει, δέν αποκλείεται να προωθήσει κάποιο τελείως άσημο άτομο ώστε να λάμπει μόνο το δικό της όνομα.

Οποιος και να νικήσει στους Δημοκρατικούς θα έχει σκληρό αγώνα απέναντι στο McCain (που ανεβαίνει διαρκώς στις δημοσκοπήσεις) και ώς αποτέλεσμα δέν πιστεύω πως θα επέλθει καμία δραστική αλλαγή στην εξωτερική πολιτική της χώρας :(